‘वैशाख’ कवितामा कविवर माधवप्रसाद घिमिरे सौन्दर्यप्रेमी र आशावादी कविका रूपमा चिनिएका छन्

नेपाली साहित्यका क्षेत्रमा प्रकृतिप्रेमी एवं राष्ट्रवादी धारमा कलम चलाउने एक सशक्त प्रतिष्ठित साहित्यकार राष्ट्रकवि माधवप्रसाद घिमिरेको जन्म वि.सं. १९७६ सालमा लमजुङ्ग जिल्लाको पुस्तुन गाउँमा भएको हो | शास्त्रीय छन्दका शिल्पी कवि घिमिरेले नेपाली साहित्यका क्षेत्रमा गौरी, राजेश्वरी, पापिनी आमा, शकुन्तला, मालतीमङ्गले जस्ता बहुचर्चित काव्य, खण्डकाव्य र पद्यात्मक काव्य आदिको रचना गरी उल्लेखनीय योगदान दिएका छन् | यस कवितामा कवि घिमिरे प्रकृतिप्रेमी देखिए पनि उनले यहाँ सामाजिक सन्दर्भ र मानवीय जीवन दर्शनलाई पनि केही मात्रामा उल्लेख गरेका छन् |

      प्रस्तुत कविताका आधारमा राष्ट्रकवि माधवप्रसाद घिमिरेलाई सौन्दर्यप्रेमी र आशावादी कविका रूपमा चिनाउन सकिन्छ | ऋतुराज वसन्तको सौन्दर्यपूर्ण प्राकृतिक वातावरणको कवि घिमिरेले यस कवितामा चित्रण गरेका छन् | चैतवैशाख कविका ज्यादै प्यारा महिना हुन्, जुन ऋतुराजको महिना पनि यही हो | यस समयमा डाँडाकाँडा, वनजङ्गल, चहुर आदि निकै नै सिन्दर र मनमोहक देखिन्छन् | चारैतिर वासन्तीपवन वहेर सुगन्ध फिजाउँछ | लेकमा गुहेंलिले मौरीलाई रसपान गर्न बिलाउँदछ, भोटेनी, नेवार्नी र गुरुङ्सेनीले गुराँस, बुकीफूल आदिले चुल्ठो र चौबन्दी चोलोको तुनामा बाँधेर आफ्ना जीवनलाई अझ सुन्दर र आकर्षक बनाई सजाउँदैछन् | चारैतिर कोइली नयाँ पालुवामा लुटपुटिदै कोहोकोहोको सुमुधुर भाकाले ऋतुराज वसन्तलाई स्वागत गरिरहेको हुन्छ | हिमशिखरहरू टल्किरहेका हुन्छन्, कस्तुरी पनि गिरिवनमा आफ्नै सुगन्ध खोज्दै चारैतिर घुम्दछ | यस्तो प्राकृतिक सौन्दर्यको वर्णन यस कवितामा भएकोले कवि घिमिरेलाई सौन्दर्यप्रेमी कविका रूपमा चिनाउँन सकिन्छ |

      प्रस्तुत कवितामा 'वैशाख' मा हाम्रो समाज परिवर्तनको दिशातर्फ उन्मुख हुने आशावादी दृष्टिकोण कविले व्यक्त गरेका हुँदा उनलाई आशावादी कविका रूपमा पनि चिनाउन सकिन्छ | जसरी प्रकृतिमा ऋतुपरिवर्तनसँगै वातावरण पनि परिवर्तन हुन्छ ठीक त्यसरी नै हाम्रो समाजदेखि राष्ट्रको सम्पूर्ण जीवनमा परिवर्तन अवश्य हुन्छ भन्ने तर्फ कवि पूर्णरूपमा यहाँ आशावादी देखिन्छन् | चैतवैशाखको जस्तो सुन्दर समय निरन्तर आइरहने, यसप्रतिको कविहृदयमा उत्पन्न प्रेम कहिल्यै नसकिने र बोटबिरूवाका पुराना बोक्रा उप्कने, पातहरू झर्ने र त्यसका स्थानमा नवीन पालुवाको सिर्जना हुने तथा घाउमा बोक्रा पलाएर पुरिए जस्तै नेपाल र नेपाली समग्र जीवनमा परिवर्तन आउने आशा कविले  विवेच्य कवितामा व्यक्त गरेबाट उनलाई आशावादी  कविका रूपमा पनि चिनाउन सकिन्छ |